18 sierpnia 2007 roku, w 33 lata po ukończeniu nauki w szkole podstawowej, spotkaliśmy się w murach naszej starej szkoły. W kościele parafialnym uczestniczyliśmy we mszy świętej sprawowanej w naszej intencji, naszych rodziców i wychowawców. Niezmiernie trudno jest dotrzeć do wszystkich kolegów i koleżanek z ławy szkolnej, jednak pomimo wielu kłopotów organizacyjnych, (za drugim podejściem) dane nam było spotkać się w dość licznym gronie. Miłe są takie chwile, miłe są wspomnienia. Szczególny wyraz mają spotkania z dawnymi wychowawcami, nauczycielami, z ówczesnym proboszczem, który swym przykładem prowadził nas ku Bogu, ku Eucharystii. Wzruszające były monologi, gdy każdy z nas opowiadał o swym życiu, o rodzinie i swoich często skromnych lecz własnych osiągnięciach. Każdemu człowiekowi Bóg pisze przeznaczenie, choć nie zawsze sobie to uświadamiamy.
Spędziliśmy miłe chwile. Pozostaną nam wspomnienia oraz odnowione kontakty i znajomości. Miłe są powroty w rodzinne strony, w lata młodości, lecz uświadamiamy to sobie dopiero po wielu latach i przy takich okazjach.